czwartek, 18 maja 2017
Gdzie szukać korzystnej opłaty za efekty
Odkrywanie Australii przez Europejczyków otworzyło się w XVII wieku, pomimo wiele wieków wcześniej już podejrzewano jej badanie stawów skroniowo żuchwowych Warszawa
stanowienie.
Skłonni byli Starzy Grecy. To oni jako pierwsi snuli wiedze na fakt
wielkiego kontynentu wypoczywającego na południu Ziemi, który traktował
równoważyć zamieszkane lądy na północy.
W XV w., kiedy odkrywcy zaczęli przeprowadzać się wzdłuż brzegów Ameryki
Południowej i Afryki, ten nieznany ląd oddalał się na mapach na
południe, ale wcale absolutnie nie zniknął.
W 1642 r. gubernator generalny Holenderskich Indii Zachodnich zlecił
Ablowi Tasmanowi (1603–1659), holenderskiemu nawigatorowi, zbadanie
wybrzeży „Wielkiego Lądu Południowego”, które były widywane, a nie
zostały naniesione na mapy. Podczas bliskich dwóch wypraw Tasman przybył
do wyspy nazywanej obecnie na jego opinię Tasmanią, opłynął Australię,
aby dowieść, iż stanowi wyspą nie na końcu dużą, by dopuścić ją zbyt
„kontynent południowy”, i doszedł do Nowoczesnej Zelandii, gdzie walczył
z zaciekłymi Maorysami, którzy przyjechali na owe wyspy około roku 1000
n.e.
W XVII w. eksploracje zakładano na elemencie handlu. Mecenasi Tasmana
postrzegaliśmy jego wyprawy za porażki, bowiem nie odkrył bogactw, choć
przysporzył mnóstwa teorii na fakt „wielkiego Morza Południowego”. Około
150 lat później kapitan James Cook (1728–1779) na działanie brytyjskiej
admiralicji dokończył dzieła Tasmana – zajął dla Korony Brytyjskiej
Australię oraz Ostatnią Zelandię, dotarłem do wód antarktycznych, a też
doszedł na Hawaje i do północno-zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz